حسین رسولی: حواله واردات خودرو کجا ، پاداش ۹۰۰ میلیونی کجا؟/با این بدقولی ها ادامه نمی دهم/ مسافر کشی می کنم
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۵۷۸۸۷
به گزارش قدس آنلاین، موفقیت خیره کننده حسین رسولی پرتابگر دیسک ایران در بازیهای آسیایی هانگژو نشان داد با وجود خداحافظی احسان حدادی، ملی پوش رکوردار ایران در این ماده حالا می توان امیدوار بود که رسولی جای خالی او را پر کند تا همچنان ایران در پرتاب دیسک صاحب عنوان و سکو باشد. اما نکته تعمق برانگیز در خصوص حسین رسولی، بی مهری های سریالی مسوولان در قبال این قهرمان ورزش ایران است، او همانند بسیاری از ورزشکاران شاخص ایرانی که در میادین بین المللی صاحب عنوان شده از مسوولان ورزش ایران بابت تبعیض‌های موجود در حوزه ورزش به شدت ناراحت و دلخور است و معتقد است اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند قطعا نمی‌تواند در رقابت با سایر ورزشکاران حرفه‌ای کشورهای صاحب عنوان به موفقیتی خیره کننده دست پیدا کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
* کسب نشان طلا در رابت با یکی از بهترین ورزشکاران حاضر در این رشته به نوعی یکی از مهمترین اتفاقاتی بود که تو توانستی به آن دست پیدا کنی، از اهمیت رقابت با احسان حدادی در هانگژو و کسب نشان خوشرنگ طلا کمی صحبت کن؟
- همانطور که اشاره کردید، دستیابی به این نشان کار ساده و راحتی نبود، به ویژه اینکه رقیب اصلی من یکی از ستاره های ورزش ایران و جهان بود، با این حال با وجود اینکه من حمایت خوبی نشدم و پشتوانه قوی و مستحکمی نداشتم با کمک خدا و مشورت های مربی خودم آقای سپهرزاد توانستم این موفقیت را به دست بیاروم تا مزد زحمات زیاد این چند ماه اخیر را به این شکل به دست آورم،اما شاید باور نکنید اما پیش از مسابقه می دانستم می توانم این عنوان را به دست بیاورم چون برای این اتفاق خیلی سختی کشیدم.
از طرفی رقابت با یکی از اسطوره های پرتاب دیسک خیلی انرژی خوبی برای من داشت، رقابت با احسان حدادی برای من باعث افتخار بود، با این حال بسیار خوشحالم که مدال طلا و نقره این ماده به ایران رسید و در نهایت یک اتفاق بزرگ و افتخاری شیرین برای ورزش ایران به ثبت رسید تا شرمنده مردم ایران نشوم.
*شب قبل از شروع مسابقات تصور می کردی در پایان این رقابت روی سکوی نخست قرار بگیری و در نهایت نشان طلای این رشته از آن تو باشد؟
- من پنج ماه شبانه روز به این موفقیت فکر می کردم، حتی شاید باور نکنید اما حتی در ذهن خودم به این نکته فکر می کردم چطوری روی سکو بروم، چگونه در برابر دوربین عکاسان حاضر در استادیوم ژست بگیریم، به هر تقدیر وقتی با انرژی مثبت به دنبال کسب یک موفقیت و هدف باشید قطعا می توانید این موفقیت بزرگ را رقم بزنید، من هم در این مدت تمام تلاش خودم را به کار گرفتم تا این ماجرا به حقیقت بپیوندد.
* ما در این مدت با هر یک از قهرمانان و مدال آوران بازی های اسیایی هانگژو که صحبت کردیم، به یک نقطه اشتراک عجیب رسیدیم که ورزشکاران و قهرمانان ما در مسیر کسب موفقیت تنها بودند و هیچ پشتیبانی و شرایط مناسبی برای حضور آنها در این مسابقات وجود نداشت، درباره حسین رسولی نیز این ماجرا وجود داشت؟
- متاسفانه ما هرگز یک تیم نبودیم و نیستیم،شاید این اتفاق درباره فوتبال و والیبال و رشته های تیمی رخ داده بود اما در خصوص دو و میدانی از این خبرها نبود، حداقل درباره خودم می توانم با قاطعیت بگویم که هیچ کسی همراه من نبود و من به تنهایی ناچار بودم که بار همه مشکلات را به دوش بکشم، البته باید به این نکته اشاره کنم که در این مسیر فقط و فقط مربی خوبم آقای هادی سپهرزاد و کمک های پدرم متوجه من شد وگرنه هیچ خبری از توجه و کمک مسوولان نبود.
خیلی راحت اگر بخواهم عنوان کنم اصلا کسی نمی دانست حسین رسولی شانس مدال و عنوان قهرمانی است، به همین دلیل نه کمکی نه حمایتی برای من وجود نداشت!
* پس وعده حواله خودرو یا پاداش ویژه برای حسین رسولی در کار نبود؟ همه چیز به همان پاداش پای سکو ختم شد؟
-نه متاسفانه! همان پاداشی که دوستان تعیین کردند دقیقا به درد چه کاری می خورد، من امروز که با شما صحبت می کنم هزاران مشکل دارم که اصلا نمی دانم باید با آنها چکار کنم! شما تصور کنید ۹۰۰ میلیون تومان به من پای سکو پاداش دادند با این مبلغ کدام مشکل را می توانید حل کنید؟ با این پول نهایتا می توان یک ماشین خرید و گرنه به درد هیچ کار دیگری نمی خورد! در حالی که برخی رشته ها علی رغم ناکامی و عدم موفقیت با یک نگاه ویژه به پاداش های میلیاردی رو به رو شدند!
من اصلا قصد مقایسه میان فوتبال و رشته های ورزشی را ندارم، اما خودتان قضاوت کنید وقتی به آنها حواله وادرات خودرو می دهند اختصاص پاداش نهصد میلیون تومانی به من و بقیه کسانی که طلا آوردند چه مشکلی را حل می کند؟ آنها جدا از این پاداش های میلیاردی قراردادهای میلیاردی هم امضا می کنند که حداقل رقم قراردادشان ۲۵ میلیارد تومان است اما من امسال با باشگاه گل گهر قرارداد بستم که اگر تمام امتیازهای ممکن را بگیرم نهایتا ۱۲۰ میلیون تومان دستمزد خواهم گرفت حالا تصور کنید من با این دستمزد و این پاداش دقیقا چه کاری می توانم انجام دهم.
شاید باورتان نشود اما وقتی من هزینه های آماده سازی و مکمل های ورزشی ام را باید خودم پرداخت کنم این دستمزد جوابگوی زندگی من می شود؟ من ماهی حدود ۵۰ میلیون تومان به صورت میانگین هزینه مکمل های ورزشی مورد نیازم را پرداخت می کنم حالا شما یک حساب سرانگشتی بکنید من با دستمزد ۱۲۰ میلیون تومان در سال می توانم همانند یک ورزشکار حرفه ای در قاره آسیا یا اروپا خودم را در شرایط ایده آل حفظ کنم؟
* حسین رسولی به جز فعالیت در ماده پرتاب دیسک، شغل دیگریهم دارد که هزینه های زندگی‌اش را تامین کند؟
من به جز این کار شغل دیگری ندارم، اما وقتی در زمستان میزان تمریناتم زیادتر می شود، مجبورم برای جبران هزینه های زندگی ام و خرید مکمل های ورزشی صبح ها تمرین کنم، شب ها در تاکسی اینترنتی کار کنم تا بتوانم هزینه های تمریناتم را به دست بیاورم چون هیچ خبری از حمایت و پشتیبانی درستی نیست به همین دلیل من نمی توانم دست روی دست بگذارم تا شرایط به همین منوال پیش برود.
* امیدوارم که بعد از این مدال ارزشمند و خوشرنگ شرایط کمی تغییر پیدا کند، در این مدت کسی به سراغ تو آمده تا در جریان مشکلات تو قرار بگیرد؟
- والا من از وقتی که من به ایران برگشتم جز شما و چند دوست دیگر از بچه های رسانه هیچ کسی حتی سراغی از من نگرفته است، من واقعا از این همه بی تفاوتی و بی مهری ناراحتم، مسوولان استان مرکزی به استقبال من آمدند و آقای استاندار بعد از اینکه عکس های خودشان را با من گرفتند به من یک حواله ۳۰ میلیون تومانی دادند که هنوز آن حواله هم نقد نشده! بعد از سیزده چهارده روز تصور می کردم حداقل همان حواله ۳۰ میلیون تومانی برآورده شود که خوشبختانه همان حواله هم نقد نشده و یکسری قول های دیگر دادند که انگار خبری از تحقق هیکدام از آنها نیست!
شاید باورتان نشود اما هیچ کسی حتی یک زنگ هم به من نزده و این برای من خیلی عجیب است، البته مطمئنا بعد از این صحبت ها مطمئن دوستان متوجه خواهند شد و شرایط را برای من بدتر هم خواهند کرد و بابت طرح این مطالب بازخواست هم خواهم شد. چون بعد از مسابقات آسیایی تایلند من گلایه های خودم را در قالب یک استوری در صفحه شخصی ام منتشر کردم که دوستان خیلی از من ناراحت شدند حتی مذاکراتی انجام دادند که من حتی به مسابقات بازی های آسیایی هانگژو هم اعزام نشوم، اما با اصرار رئیس فدراسیون و شخص آقای داوری من در نهایت به بازی های آسیایی اعزام شدم تا در این مسابقات حضور داشته باشم.
من خیلی ساده و بدون تعارف فقط به دنبال حل مشکلات خودم بودم تا حداقل ها برای من رعایت شود اما دوستان طاقت هیچ حرف و انتقادی را ندارند به همین دلیل تصور می کنم بعد از این مصاحبه هم دوباره همان آقایان دست به کار شوند تا من از اعزام به مسابقات بعدی محروم شوم.
* تصور می کنید ورزشکاران کشورهای دیگر نیز با این شرایط در حال آماده سازی هستند یا اینکه داستان آنها کاملا متفاوت است؟
-واقعا شرایط برای ورزشکاران خارجی زمین تا آسمان با شرایط ما فرق می کنند.مسوولان کشورهای دیگر برای ورزشکاران خود همه کار می کنند تا در میدان رقابت بدون کوچکترین دغدغه ای فقط به دنبال کسب مقام و موفقیت باشد اما من اینجا از صبح تا شب باید استرس همه چیز را داشته باشم، کدام ورزشکار خارجی دغدغه مسکن دارد، کدام ورزشکار خارجی دغدغه مکمل و کفش دارد، شاید خنده دار باشد اما هیچ کسی شرایط من را در پرتاب دیسک ندارد.
من حتی برای تهیه کشف مخصوص پرتاب هم با مشکل مواجه هستم، اما من با تمام این شرایط می جنگم که فقط تمرین کنم و آماده باشم، اما ورزشکاران و حریفان من هیچ کدام از این مشکلات ندارند، آنها از هر نظر تامین می شوند و ما اینجا از هر نظر محدودتر می شویم. تمام هزینه های رشته فعالیت من دلاری است که واقعا کمرشکن است و ما در اینجا درآمد ریالی هم نداریم، چگونه و بر چه اساسی من باید با ورزشکار خارجی که در وفور نعمت است رقابت کنم، با این شرایط موفقیت در المپیک و لیگ الماس کار بسیار سخت و دشواری است.
تمام حریفان ما با توپ پر می آیند و تا دندان مسلح هستند اما ما با دست خالی می خواهیم به جنگ آنها برویم! پس طبیعی است که ما برای رقابت با این حریفان با دردسرهای فراوان رو به رو باشیم.
* حسین رسولی تا چه زمانی با این شرایط قادر به ادامه فعالیت است؟ طبیعتا یک زمانی دیگر توان ادامه این شرایط را نخواهی داشت؟
-حسین رسولی واقعا نمی تواند با این شرایط ادامه دهد، من تا کی قرار است با این شرایط بدن خودم را در شرایط ایده آل باقی نگه دارم، طبیعتا این فضا کار را سخت می کند و تحمل این شرایط واقعا دشوار است. من برای حفظ همین رکورد هم کار بسیار دشواری داریم.
* مسوولان فدراسیون دو و میدانی چقدر از تو حمایت کردند یا اینکه همراهان تو در سفر هانگژو صرفا توریست بودند؟
-از حق نگذریم مسوولان فدراسیون دو و میدانی به ویژه آقای داوری تا جایی که از دستش کار بر آمد برای حمایت من انجام داد، از زمانی که داوری به فدراسیون آمد شرایط برای من کمی تغییر کرد، کمک هزینه مسکن به من داده شد، برخی مشکلاتم حل و فصل شد اما نمی توان به این میزان حمایت بسنده کرد،رئیس فدراسیون در حد توانش به من کمک کرد او حتی با مسوولان استان مرکزی به شدت وارد چالش شد که باید حسین رسولی به مسابقات اعزام شود اما مسوولان استان مرکزی اعتقادی به من نداشتند و صرفا به واسطه اینکه من از آنها گلایه کرده بودم تاکید داشتند که من نباید به مسابقات هانگژو اعزام شوم که خدارو شکر من در این مسابقات با کمک خدا و دعای خیر مردم توانستم روی سکو بروم تا روسیاهی برای من نزد مردم باقی نماند.
* اگر قرار باشد در یک جمله با وزیر ورزش و جوانان صحبت کنید، آن یک جمله چه خواهد بود؟
آقای وزیر ! تبعیض میان رشته های ورزشی را از بین ببرد، کمی عادلانه تر با رشته ها ورزشی برخورد کنید.
* اگر زمان به عقب برمی گشت با در نظر گرفتن شرایط کنونی قطعا رشته انفرادی و دو و میدانی را انتخاب نمی کردی؟
اگر به گذشته برمی گشتیم به واسطه داستان هایی که امروز در رشته های انفرادی وجود دارد و تبعیض های بی پایان قطعا رشته های انفرادی را هرگز انتخاب نمی کردم. مثلا یک رشته ورزشی مثل فوتبال با چهل نفر به مسابقات اعزام می شوند دریغ از ذره ای موفقیت و رفتن روی سکو ولی ورزشکاران رشته های انفرادی با سخت و مشقت فراوان زحمت می کشند و روی سکو می روند اما به اندازه حتی یک درصد فوتبالی هم مورد توجه قرار نمی گیرند! بعد آنها دستمزدهای میلیاردی اما ورزشکاران انفرادی حتی دستمزد میلیونی هم ندارند.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: هوانگژو طلای آسیا حسین رسولی میلیون تومان همین دلیل دو و میدانی ورزش ایران پرتاب دیسک حسین رسولی برای من روی سکو شود اما هیچ کسی رشته ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۵۷۸۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سکوت هشت‌ماهه سیاستگذار ارزی خودرو
سکوت مسوولان صنعتی کشور در برابر انتشار مستندات ارزی و تخصیص بیشترین ارز صنعت به مونتاژکاران چینی در حالی تداوم دارد که آخرین گزارش تجارت خارجی در آخرین ماه سال ۱۴۰۲ از رشد ۷۸ درصدی ارزپاشی وزارت صمت در این زمینه حکایت دارد.
به گزارش دنیای اقتصاد، هر چند وزیر صمت، چهارشنبه گذشته از تشکیل تیم کارشناسی جهت بررسی فرآیند ارزپاشی این وزارتخانه خبر داده است، با این حال به نظر می‌رسد که تخصیص بیشترین ارز صنعت به مونتاژ خودروهای چینی از دید عباس علی‌آبادی، وزیر صمت پنهان نبوده است.
هر چند ۱۲دی‌ماه سال گذشته محمدرضا فرزین، رئیس کل بانک‌مرکزی، با حضور در مجلس شورای اسلامی از اختصاص ۵میلیارد و ۴۰۶میلیون دلار ارز به حوزه خودرو و قطعات و رشد ۸درصدی آن خبر داد و به نوعی خود را در زمینه عدم‌تخصیص ارز به واردات تبرئه کرد، با این حال باز هم مسوولان صنعتی و شخص وزیر صمت در این زمینه سکوت اختیار کردند.
جالب اینجاست که از آذرماه سال گذشته وزارت صمت در برابر انتقادات مشتریان خودروهای وارداتی و ۳۰ هزار ثبت‌نام‌کننده این نوع محصولات، همچنان به واردات قطره‌چکانی ادامه داد و حتی پاسخی قانع‌کننده به مستندات ارائه شده از سوی بانک‌مرکزی و متقاضیان این نوع خودروها نداد.
آمار‌های سازمان توسعه تجارت و همچنین گمرک از سال گذشته گویای این نکته است که مونتاژکاران خودرو بیشترین ارز خودرو را دریافت کرده‌اند و مسوولان صنعتی در مقابل عدم‌واردات خودرو در کنار وعده و وعید‌های ناتمام، تلویحا به این موضوع اشاره کردند که ارز کافی برای واردات وجود ندارد. این سیاست دو بام و یک‌هوای دولت سیزدهم در مقابل واردات خودرو و بهانه نبود ارز خودرو به دلیل گران تمام شدن وارداتی‌ها، حالا ثبت‌نام‌کنندگان وارداتی‌ها و همچنین متقاضیان خودروهای خارجی را کلافه کرده و موجب نااطمینانی آنها نسبت به وعده‌های مسوولان صنعتی شده است.
جالب اینجاست که ارز تخصیصی به خودروسازان داخلی نیز چندان چشمگیر نیست و وزارتخانه‌ای که از حمایت از تولید داخل دم می‌زند، خیلی برای این حوزه دلسوزی نکرده است. اما در مورد اینکه چرا خودروسازان مونتاژی کشور که با ارز بالایی به تولید محصولات داخلی می‌پردازند، از سال گذشته به نورچشمی وزارت صمت تبدیل شده‌اند و وزارت صمت در مقابل ارزپاشی این حوزه از خودروسازی، نه به متقاضیان خودروهای وارداتی جوابگوست و نه به تولیدکنندگان داخلی خودرو و نه دیگر حوزه‌های صنعتی که از سال گذشته با گرفتاری‌های عدم‌تخصیص ارز مواجه بوده‌اند، دو سناریو مطرح می‌شود. سناریوی اول این است که عدم‌پاسخگویی وزارت صمت مربوط به برنامه‌ریزی و استراتژی خودرویی کشور است که از حوزه اختیارات این وزارتخانه خارج است.
در پنج‌ساله تحریم‌های ثانویه، خودرو به عنوان پرمصرف‌ترین کالای مصرفی کشور با تصمیماتی روبه‌رو بوده که خارج از حوزه صنعتی کشور اتخاذ شده‌اند. به‌عنوان نمونه، قیمت‌گذاری خودرو و ورود و خروج شورای رقابت به این حیطه، از جمله موضوعاتی بوده که وزارت صمت چندان در آن دخیل نبوده است. هر چند طبق آخرین تصمیمات شورای رقابت، از سال گذشته سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان قیمت‌گذار محصولات خودرویی شناخته شده است.
با این حال همانطور که عنوان شد، سناریوی دومی هم وجود دارد که به سیاست‌های نانوشته وزارت صمت برمی‌گردد؛ سیاست‌هایی که برخی، از آنها به‌عنوان سلیقه مسوولان صنعتی یاد می‌کنند. فاطمی‌امین، وزیر پیشین وزارت صمت (حتی در ظاهر) خود را موافق واردات خودرو نشان می‌داد و حتی طرح واردات خودروهای کارکرده را نیز به مجلس فرستاد، اما عباس علی‌آبادی، وزیر کنونی وزارت صمت، از ابتدای ورودش به این وزارتخانه به عنوان یکی از مخالفان واردات (حالا در هر حوزه‌ای) شناخته می‌شد؛ بنابراین این سناریو یادآوری می‌کند که تخصیص ارز بالا به مونتاژگران و بی‌توجهی به واردات خودرو، به سلایق مسوولان صنعتی برمی‌گردد و اراده‌ای نیز در این زمینه در وزارتخانه صمت وجود ندارد.
ارزپاشی وزارت صمتهمانطور که عنوان شد، آمار منتشرشده از سوی سازمان توسعه تجارت نشان می‌دهد که ارز تخصیص یافته برای واردات قطعات خودروهای مونتاژی طی اسفندماه سال ۱۴۰۲ با رشد ۷۸درصدی نسبت به بازه زمانی ۱۴۰۱ همراه بوده است. این موضوع نشان می‌دهد که سرعت تخصیص ارز به مونتاژ خودرو با وجود انتقاداتی که به‌خصوص از نیمه دوم سال به این موضوع می‌شد، همچنان روند فزاینده‌ای داشته است.
طبق آمار‌های یادشده، واردات قطعات محصولات مونتاژی در رتبه پنجم کل کالا‌های وارداتی از ابتدای سال تا انتهای اسفندماه قرار دارد. براساس این گزارش، کالا‌های مربوط به «خودرو و نیرومحرکه» با ثبت تخصیص ارز ۱۰ میلیاردی، ۱۵ درصد از کل واردات کشور در ۱۲ ماه سال گذشته را به خود اختصاص داده‌اند. این در حالی است که در آمار ۱۱ ماهه سهم این گروه کالایی از کل واردات کشور ۱۵.۲ درصد بوده است. همچنین «خودرو و نیرو محرکه» در رتبه اول کل واردات صنعتی کشور قرار دارد. کل ارزی که در اسفندماه سال گذشته به خودرو یعنی مونتاژی‌ها و خودروسازان داخلی تخصیص یافته، جمعا ۲ میلیارد و ۴۵۸ میلیون دلار است.
همانطور که عنوان شد، در حوزه خودرو و نیرو محرکه، بیشترین واردات مربوط به قطعات خودروهای مونتاژی است، به طوری که در اسفندماه یک میلیارد و ۵۸۸میلیون دلار قطعات منفصله برای تولید خودروی سواری با داخلی سازی ۱۴ تا ۳۰درصد که مربوط به محصولات مونتاژی است، وارد کشور شده است.
این در حالی است که در مدت مشابه سال ۱۴۰۱ این رقم تنها ۸۹۱ میلیون دلار بود؛ بنابراین در این بازه زمانی، واردات قطعه برای مونتاژ چینی‌ها ۷۸درصد رشد را ثبت کرده است. در کنار این موضوع، طبق آخرین آمار وزارت صمت، سهم خودروسازان خصوصی از بازار خودروی کشور نیز افزایش پیدا کرده، به طوری که تولید این خودروسازان نسبت به سال ۱۴۰۱ با رشد ۵۸درصدی همراه بوده و تولید خودروهای سواری آنها نیز ۷۲ درصد افزایش داشته است.
همچنین سهم بخش خصوصی در سال‌جاری حدود ۲۳درصد از کل تولید خودرو در کشور بوده که برای فهم بهتر این عدد بهتر است اشاره کنیم که این میزان در سال ۹۸، پنج درصد بوده است. با توجه به ارزبری زیادی که مونتاژ خودرو در پی دارد، می‌توان ادعا کرد مصرف ارز آن تنه به تنه واردات خودروی کامل می‌زند؛ به طوری که بیشترین ارز مصرفی در حوزه خودرو صرف واردات قطعه برای این دست از خودروها می‌شود یا به عبارت دیگر رشد ثبت شده در مونتاژ خودرو بدون صرف بخش قابل توجهی از ارز حوزه خودرو شدنی نبود.
جزئیات آمار ارزی خودرودر ۱۲ماه سال گذشته ۶۷درصد از کل واردات کشور به کالا‌های صنعتی اختصاص داشته که خودرو و نیرو محرکه نیز در صدر کالا‌های صنعتی وارد شده به کشور هستند؛ به طوری که از ابتدای سال ۱۴۰۲ تا انتهای اسفندماه ۱۰ میلیارد دلار واردات در این حوزه داشته‌ایم. «خودرو و قطعات» ۱۵.۲ درصد از کل واردات کشور از ابتدای سال گذشته تا انتهای اسفندماه را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که تا ۱۲ ماه سال ۱۴۰۱ کل واردات کشور در حوزه «خودرو و نیرو محرکه» ۸،۰۵۲ میلیون دلار بود. از نظر ارزشی در ۱۲ ماه ابتدایی سال گذشته واردات خودرو و قطعه ۲۵درصد رشد را نسبت به مدت مشابه سال ۱۴۰۱ ثبت کرده است. همچنین واردات قطعاتی برای تولید خودرو با داخلی سازی پایین (۳۰ تا ۵۰درصد) با ثبت رقم یک میلیارد و ۵۸۸میلیون دلار در رتبه اول واردات در حوزه خودرو قرار دارد.
اما قطعات منفصله برای تولید خودروهای سواری با داخلی سازی ۳۰ تا ۵۰درصد، سهم ۵۰۱میلیون دلاری از واردات ۱۲ماه سال گذشته داشت. این رقم در مدت مشابه سال پیش از آن ۳۶۱میلیون دلار بود که رشد ۳۹درصدی را نشان می‌دهد. واردات قطعات برای تولید وانت با داخلی‌سازی ۶۱درصد در بازه زمانی که ذکر شد، رشد ۵۷درصدی داشته است؛ به طوری که در اسفندماه سال گذشته ۳۶۹میلیون دلار قطعه برای تولید وانت وارد ایران شده است. این در حالی است که این رقم طی مدت مشابه سال پیش از آن، ۲۳۶میلیون دلار بوده که رشد ۵۷ درصدی داشته است.
طبق آمار‌های یاد شده، بیشترین واردات قطعات خودرو مربوط به کشور چین است. یادآوری میزان ارز تخصیصی به مونتاژگران خودرو در سال گذشته تاکید بر این نکته است که وزارت صمت نباید در سیاست‌های خودرویی تک‌رویی کرده و با ارزپاشی تنها یک بخش را منتفع کند.
وزارت صمت در دولت سیزدهم یا در دیگر دولت‌ها، موضوع انتقال فناوری و داخلی‌سازی را در سرفصل اصلی خودرو و به‌خصوص واردات قرار داده است، این در شرایطی است که سکوت این وزارتخانه حالا با شگفتی زیادی همراه شده؛ چرا که بسیاری از صنعتگران این سوال را مطرح می‌کنند که این ارزپاشی به چه میزان باعث انتقال فناوری خودرویی شده است.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟